เขาไร้ค่า

เอะอะโวยวายอะไรกันน่ะ
แผ่นดินของฉัน ห้ามล่วงล้ำ
บรรพบุรุษสร้างมาด้วยหยาดเหงื่อ เลือดเนื้อและชีวิต
เจ้าปราสาทนั่นก็เถอะ
ใครสร้างก็ไม่มีใครรู้เห็น
แต่ที่เป็นอยู่คือมันอยู่ในแดนของฉัน
ห้ามยุ่ง

บอกให้รู้
ฉันรักและหวงแหนแผ่นดินของฉัน
ใครอย่าได้มากล้ำกรายเชียว
อย่าหาว่าไม่เตือน
นี่เหล่าทหาร ได้ยินไหม
ถ้ามีใครเฉียดเข้ามาใกล้ยิงได้เลย
พวกเราต้องหวงแผ่นแผ่นดินของเราไว้ยิ่งกว่าชีวิต

โอยหนอ ... นายเอย ...
แล้วไอ้ที่มันเป็นเจ้าของสินทรัพย์กลางใจกรุงไกร
โครม ๆ เห็น ๆ
รวมทั้งไอ้คนที่มันเพียงแค่มาเช่าอยู่
แต่สูบทรัพยากรมากมายของแผ่นดินออกไป
มิเคยเห็นใครใส่ใจ
หรือได้เศษเนื้อเขาเจือจาน

โอยหนอ ... นายเอย ...
แล้วทีไอ้เขาไร้ค่าราคาไม่แพงนั่นล่ะ
เงียบกริบทีเดียวเชียว
หรือมันไม่ใช่ผืนแผ่นดินที่รักและหวงแหน
จึงปล่อยให้กลายเป็นเขาไร้ราคาค่างวด
อย่างนั้น