เขา พวกเขากราดเกรี้ยว ร้องตะโกน โวยวายโหวกเหวก
พวกโน้นรุกล้ำดินแดนของเรา
พวกนั้นยึดครองแผ่นดินบางส่วนของเรา ...
ที่บรรพบุรุษของเราตู้สู้ปกป้องมาด้วยหยาดน้ำตา
เลือดเนื้อ
และชีวิต!
เรา พวกเราไม่เห็นทำอะไร
ไม่ช่วยเหลือยังไม่พอ
ยังเยาะเย้นไยไพ
ฉัน ไม่ใช่เสือสิงห์ กระทิง ช้าง
พวกนั้น "รักและปกป้องเขตและดินแดน"
เพราะไม่ต้องการให้ฝูงอื่นเข้า "แย่ง" "ช่วงชิง" ทรัพย์ของตน
และหมู่ตน
สิงห์ชราตัวหนึ่งถามว่า
ศตวรรษที่ยี่สิบเอ็ด
เขตแดนที่เป็นผืนดินยังมีค่าอยู่อีกหรือ?
มันว่าข้าเห็น "คนอื่น" "เผ่าอื่น" "หมู่อื่น" "ชาติอื่น"
ดาดดื่นอยู่ทุกซอยในกรุงเทพ
หัวเมือง
กรุทั่งในหมู่บ้าน
ข้าเห็นพวกเขา "ตักตวง" "กอบโกย" ทรัพย์ของเราไป
ทุกเมื่อเชื่อวัน ทุกเดือน ทุกปี และตลอดปี
กระทั่งพ่อ แม่ ลูก เมีย-ผัว ก็ถูกกด ถูกข่มเหงคะเนงร้าย
แล้วจะไปสนใจมันทำไม ... ไอ้เขตแดน!
แกยังไม่เข้าใจ ... ไอ้สิงห์แก่เอ๋ย
แกไม่เข้าใจเรื่องรักชาติ
เรื่องพลีชีพ
เรื่องปกป้อง ....
แกไม่เข้าใจ
เหมือน ๆ กับที่หลาย ๆ คนไม่เข้าใจ
